اثر دو جیره غذایی روی طول‘ ظرافت و تراک پشم بره های سه نژاد گوسفند ایرانی

هدف از انجام این پژوهش تعیین طول‘ ظرافت وتراکم پشم بره های افشاری ‘ مهربان و ترکی در دو زمان مختلف و اثر دو جیره غذایی (جیره پر انرژی و جیره با انرژی متوسط) روی این صفات بوده است. در این بررسی تعداد (21) راس بره مهربان و 25 راس بره ترکی در سن 8-7 ماهگی از شهرستان زنجان‘ همدان و پارس آباد مغان خریداری شده بودند مورد استفاده قرا رگرفتند . طول‘ ضخامت و تراکم تار پشم هر سه ناحیه بدن (شاخه ‘ پشت وکپل) هر بره پس از ورود آنها بایستگاه تعیین گرفتند وتمام پشم بره ها چیده شد. سپس بره های هر نژاد بطور تصادفی بدو گروه تقسیم وگروه ها در آغلهای جداگانه ومشابه نگهداری شدند بره های هر نژاد با دوجیره غذایی که از لحاظ انرژی مختلف (پر انرژی و با انرژی متوسط) از نظر پروتئین یکسان بودندبرای مدت 100 روز تغذیه شدند. درخاتمه دوره پرواربندی طول ‘ضخامت و تراکم تار پشم هر بره مانند دوره قبل از پروار بندی اندازه گیر ی گردید. مقایسه داده های بدست آمده و تجزیه و تحلیل آماری آنها نشان داد که تفاوت بین میانگینهای ظرافت و طول تار پشم بره های مورد بررسی در سن 8-7 ماهگی که در شرایط مختلف بزرگ شده بودند . معنی دار می باشد.(01/0>p) ‘ در این سن بره های ترکی طویل ترین (48/5 سانتیمتر) ومتراکم ترین (1755 تار در سانتیمتر مربع) نوع پشم را دارا بودند. در صورتیکه بره های ترکی طویل ترین (48/5 سانتیمتر) ومتراکم ترین (1755 تاردرسانتیمتر مربع) نوع پشم را دارا بودند. در صورتیکه بره های مهربان کوتاهترین (81/3 سانتیمتر ) و ظریفترین (75/28 میکرن) وکم تراکم ترین (1483) تار درسانتیمتر مربع داشتند. نتایج دوره بعد از پروار بندی نشان داد که تفاوت بین میانگین های ظرافت طول تار پشم بره ها معنی دار نمی باشد. همچنین تراکم تار پشم بره های هر سه نژاد در دوره پروار بندی افزایش یافته بود. اثر جیره های غذایی روی رشد پشم بره های نژادهای مختلف جزئی بود و تفاوت بین آنها از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین تأثیر متقابل نژاد* جیره غذایی قابل توجه و قابل تفسیر نبود.